Szafa

Stara, drewniana szafa stanęła na łąkach w okolicy Pałacu Biskupiego, w wyimaginowanym pokoju. W środku znajdowały się ręcznie wykonane „ubrania” i „obuwie” utkane z lnu i traw.
Szkatułowa realizacja odwraca pojęcie tego, co wewnętrzne i zewnętrzne. W środku szafa okazuje się white cube’m, białą, sterylną przestrzenią, która została wywinięta na drugą stronę. Obiekt
odwraca znaczenia i funkcje, bada granice dychotomii: stare-nowe, naturalne-sztuczne, otwarte-zamknięte. Szafa wyizolowana z właściwego sobie miejsca wydaje się przynależeć do świata form
organicznych, a jednocześnie ujawnia swój kubiczny charakter, sterylne wnętrze ekspozycyjne, przypominające mikro-galerię.

Marta Ryczkowska, tekst z katalogu