Annopole

Artystka umieściła instalację z barwnych, dekorowanych pali w miejscu, gdy leżały wielkie, wycięte drzewa. Posępne cmentarzysko martwych pni kontrastowało z witalną, zieloną łąką.
„Annopole” dopełniło ten krajobraz, nadając mu dodatkowy, wertykalny wymiar. Przestrzeń nasyciła się feerią barw i ruchem powiewających na wietrze wstążek. Artystka nawiązała do
pierwotnego kultu natury, związanego z celebracją świętych drzew i gajów oliwnych. Dawne wierzenia zostały zaabsorbowane przez chrześcijaństwo i tradycję ludową, święte pale (hebr.
aszerah) stawiano na środku wsi jako falliczny symbol dobrobytu. Po dziś dzień drewniane słupy majowe, wyrzeźbione najczęściej z klonu, brzozy, głogu są elementem wiosennych obrzędów.
Przystraja się je proporcami, wstęgami i girlandami kwiatów. Symbolizują pępek świata, axis mundi, oś umożliwiającą podróże między światami. Na Podlasiu można znaleźć wiele kapliczek
pełnych kwiatów i wstążek, zapraszających do kontemplacji. „Annopole” jest hołdem złożonym drzewom, wyrazem pierwotnej potrzeby komunikacji z naturą i próbą pokazania ciągłości, nieuświadomionej symbiozy człowieka z otaczającym światem.

Marta Ryczkowska, tekst z katalogu